De strijd in het terug­dringen van gebruik van proef­dieren

Ed, lid van de PvdD, strijd tegen het gebruik van proefdieren. Hij bezoektde hoorzittingen over het nutvan proefdieren. Hier zijn persoonlijk getinte verslag.

Vanavond voor het eerst weer met daglicht naar LNV in Den Haag gereden. Mooi helder weer, geen files, gereserveerde parkeerplaats – ik was dus veel te vroeg.

Het was weer gezellig ‘vol’: 9 mensen voor de proefdieren. Daarvan ten hoogste twee uit Den Haag; de rest uit alle windstreken, tot en met Zwolle en Harderwijk.

De onderzoekers kwamen uit Groningen (RUG) – alweer, jawel; en uit Amsterdam (AMC). Dan de mensen van de CBD uit Utrecht, ambtenaren uit Dordrecht, bij elkaar een gezelschap van 18 personen. De belangstelling lijkt weer wat aan te trekken: vooral leden van de Partij voor de Dieren ontdekken deze gelegenheid. Professionele organisaties, - nee, die hebben ’s avonds geen dienst. Na de Dierenbescherming lijkt nu ook Proefdiervrij definitief de pijp aan Maarten gegeven te hebben. Opmerkelijk: voor dezelfde (eerste) aanvraag uit Groningen werd in 2003 niet alleen de hoorzitting bijgewoond maar ook nog schriftelijk bezwaar gemaakt.

Aldus blijven alleen de liefhebbers over.

Van deze Groningse vervolgaanvraag heeft de CBD 750 muizen afgehaald. Als dierenvriend krijg je dan toch het gevoel dat je al die moeite niet voor niks doet. Ze adviseert nu vergunning voor (in totaal) 2250 muizen. Daar komt ongeveer eenzelfde aantal bij voor vervolgexperimenten. Er gingen er in totaal al omstreeks 8.400 aan vooraf. Dat zijn toch flinke aantallen. Maar goed dat muisjes zo vruchtbaar zijn.

De onderzoeker vond die reductie best – een vreemde gang van zaken eigenlijk. Het eerste deel van de aanvraag werd twee weken geleden besproken; vanavond ging het over stamcelregulatie. Een abstract onderwerp, zonder enige maatschappelijke relevantie; leek daarom door een reclamebureau wat opgepimpt: “transplantatie”, “veroudering”, “overgewicht”, - wie biedt er meer?

In Groningen gaat men nu onderzoeken wat het gen UTF 1 doet, als ‘ongedifferentieerde transcriptiefactor’. Ik vond op het internet meer dan 300 verwijzingen naar precies dit gen. Maar er is geen sprake van een doublure, werd mij verzekerd.

De andere aanvraag, van het AMC, was feitelijk interessanter en in ieder geval maatschappelijk relevant. Deze ging over zwangerschap: een resusnegatieve vrouw krijgt een kind van een resuspositieve man. Daardoor overlijdt dat kind, tenzij de zwangere profylactisch een antistof wordt toegediend. En die antistof, gemaakt uit bloed van resusnegatieve donoren, wordt schaars. Ik had me niet echt in het onderwerp verdiept, eigenlijk jammer. Er bleken erg veel interessante kanten aan te zitten. Zo blijkt deze afweerreactie sterk afhankelijk van bevolkingsgroepen. In China bijv. komt ze bijna niet voor (1%). Ik zou denken dat dit bij uitstek geschikt is voor epidemiologisch onderzoek. Maar nee, na 40 jaar vergeefse dierproeven gaat nu ook het AMC genetisch manipuleren. De techniek beheersen ze niet, maar dat laten ze anderen doen. En ook hier: AMC gaat dit oplossen voor heel Europa, zo niet de hele wereld.

De CBD bracht 200 muizen op de aanvraag in mindering: van 800 naar 600. (Met ongeveer een gelijk aantal voor vervolgexperimenten.)

En voor al die dierenvrienden (m/v) die dit nu eindelijk zelf eens willen meemaken, en die nu op het puntje van de stoel zitten: de eerstvolgende avondzitting is vermoedelijk...........………pas na de zomer. Er zijn momenteel geen aanvragen in voorbereiding.

Laten we hopen en bidden dat we vanavond niet voor het laatst het licht uitgedaan hebben.

Ed

12 maart 2007