Ambi­tie­no­titie omge­vings­beleid

Om te beginnen vindt de Partij voor de Dieren het jammer dat het boekje over de ambitie van de provincie Zuid-Holland m.b.t. de Omgevingswet al gedrukt en verspreid is, terwijl het besluit erover nog door Provinciale Staten moet worden genomen….

We missen in het stuk de transparantie m.b.t. de verplichtingen die voortvloeien uit de Omgevingswet. Zoals welke processen gaan wijzigen als gevolg van de inwerkingtreding van de wet en wat voor invloed heeft dit op de beleidsdoelen die verplicht veranderen ten opzichte van de huidige situatie?

We vinden het stuk te weinig ambitieus ten aanzien van de bescherming van onze leefmgeving. Doordat de provincie alles in samenhang wil bezien ademt het stuk de sfeer dat de provincie de kool en de geit wil sparen en daarmee is er te weinig een lange termijn visie en echt sprake van lef. Zoals Jan Terlouw gisteren in een documentaire zei: ”Durf nu eens die stoel neer te zetten van de toekomst. Wat moet er dan gebeuren?” En neem dat dan als uitgangspunt.

Duurzame economische ontwikkeling

De PvdD is het niet eens met de ambitie van economische groei. De ambitie van de Zuid-Hollandse topsectoren om voedsel te produceren voor de wereldeconomie. We moeten juist inzetten op meer duurzame regionale voedselvoorziening. Geen massale export van vee, vlees en voedsel. We willen toe naar een duurzame economische ontwikeling die rekening houdt met wat de aarde aankan en dat vraagt om een andere visie en geheel andere ambities.

Een voorbeeld Intensieve landbouw en verstering van de biodiversiteit gaan niet samen. Dat kun je niet in samenhang bezien, maar vraagt om lef om duurzame keuzes te maken voor de lange termijn en te kiezen voor natuurbehoud, de basis van ons bestaan. Bijvoorbeeld het Buijtenland van Rhoon: de natuurdoelen worden daar ondanks alle afspraken nog steeds niet gerealiseerd en dat vraagt om politiek lef!

Export van kennis over werkelijke duurzaamheid is een goed alternatief!

Vernieuwingsambities

We moeten stoppen met roofbouw plegen op onze aarde, ook in Zuid-Holland. Daarom willen we als vernieuwingsambitie ambitie toevoegen: bescherming van de natuur en versterking van de biodiversiteit in Zuid-Holland. We moeten als ambitie veel meer inzetten op beschermen van dat wat kwetsbaar is: Inzetten op meer natuur en betere bescherming van de kwetsbare natuur, dieren en ons milieu. De strategische reserve natuur daadwerkelijk inrichten als natuur is hard nodig. We zijn het verplicht aan toekomstige generaties. Dat is de basis van ons bestaan en het levert ons alles wat we nodig hebben. We zijn ervan afhankelijk….

Dan de zes vernieuwingsambities.

Ambitie 1: Naar een klimaatbestendig delta. Deze ambitie richt zich voornamelijk op de aanpak van de gevolgen en niet de oorzaken. We vinden dat meer ambitie getoond mag worden op de aanpak van de oorzaken van klimaatverandering.

Ambitie 2: Circulaire economie: we kunnen ons hierin vinden, zij het dat we het niet eens lang niet met alles eens zijn t.a.v. de voorstellen m.b.t. energietransitie. Ik wil hierbij verwijzen naar onze eerdere bijdragen. De veehouderij wordt niet genoemd en de provincie wil nog steeds inzetten op intensieve veehouderij wat niet duurzaam is enwaar zeker geen sprake is van circulaire economie. Ook de wergwerpmaatschappij moet worden aangepakt.

Ambitie 3: Naar levendige meerkernige metropool. Maar een gezonde metropool vraagt om vergroening en een gezonde leefomgeving. Zoals schone lucht, schoon water en een geschone bodem. Een sociale metropool is o.a. verbindingen leggen tussen arm/rijk en jong/oud en de diverse sociale groepen in onze samenleving. Dit doe je door meer aanbod te creëeren van wijken en straten waar mensen uit diverse sociale klassen kunnen wonen.

Ambiie 4: Energievernieuwing

De PvdD wil sterker inzetten op energiebesparing, zoals de aanpak van luchtvervuiling. We willen heel graag een transitie naar lichtdoorlatende zonnepanelen op de daken van de glastuinbouwbedrijven. Deze verbruiken een heel groot deel van onze energie en daar moet nog veel veranderen om van de fossiele energie af te komen. Inzet op aardwarmte brengt ook risico’s met zich mee, zoals de kans op aardbevingen en aantasting van de bodem. De langetermijngevolgen ervan zijn niet bekend We vinden dat dit zeer zorgvuldig gemonitord moet worden om de veiligheid voor de inwoners te garanderen. PvdD is geen voorstander van de warmterotonde. Volgens ons moet de lange termijnvisie zijn gericht op lokale en buurtgerichte energievoorziening en we denken dat de investeringen voor de warmterotonde verstandiger besteed kunnen worden in meer kleinschalige warmtenetten. PvdD is ook geen voorstander van biomassa en mestvergisters, omdat dit niet duurzaam en circulair is.

De PvdD is geen voorstander van CO2 opslag. Dit is symptoombestrijding en pakt de oorzaak niet aan.

Ambitie 5: Beste bereikbare provincie. Deze ambitie strookt niet met ambitie 1 t/m 4. Verkeersknelpunten worden namelijk aangepakt, daar worden voornamelijk de autofiles mee bedoelt. Maar met fossiele mobiliteit kun je de anderen ambities niet verwezenlijken. Moderne mobiliteit is juist geen fossiele mobiliteit maar duurzame mobiliteit zoals elektrisch (metro/tram) of energieneutraal (lopen/fietsen).

Ambitie 6: Gezonde en aantrekkelijke leefomgeving.

Laten we hier van maken: de gezondste provincie. Daar is een transitie naar een meer plantaardig dieet voor nodig.

We kunnen ons vinden in de versterking van de biodiversiteit, versterken van de landgoederenzone, verbetering luchtkwaliteit, behoud van cultureel erfgoed en ontwikkeling van natuurinclusieve landbouw. Daarin past geen intensieve veehouderij. Recent nog is gebleken dat er teveel provinciale vergunningen zijn verleend voor uitbreidingen van veehouderijen, waarbij er geen rekening is gehouden met de PAS normen.

Een diervriendelijke veehouderij is een extensieve bio-dynamische veehouderij en zeker geen intensieve veehouderij waar de provincie op wil inzetten.

Hoofdlijnen sturingsprincipes

Sturingsprincipe 3: Samenwerking met andere partijen is goed, maar niet met de partijen die ‘korte termijn winst belangen’ nastreven. Deze partijen hebben namelijk maar één prioriteit en dat is winst maken en de kortetermijnbelangen. Samenwerking met andere partijen vergt een lange termijn visie, een duidelijke stip op de horizon, die de kortetermijnbelangen overstijgt. Dit vraagt politiek leiderschap (lange termijn) in plaats van politiek management (problemen oplossen).

Ruimte en vertrouwen geven is de kern van de sturingsfilosofie. Alleen vertrouwen moet verdiend worden. De voorbeelden uit de praktijkn, zoals de vee-industrie met mestfraude, dierenleed, gif- en ziekteverspreiding en grote bedrijven, zoals in de Rotterdamse haven,die de milieuregels structureel met voeten treden, geven geen vertrouwen voor de toekomst. Daar is controle nodig totdat is aangetoond dat het vertrouwen verdiend kan worden.

Er staat dat de belangrijkste eigenschap om de visie tot verwezenlijking te brengen lef is. Ik ben benieuwd of de provincie echt zoveel lef kan tonen om echt te beschermen wat kwestbaar is en bij te dragen aan saamhorigheid in onze samenleving.