Joeri's Maiden­speech

Ons Statenlid Joeri Oudshoorn hield zijn eerste toespraak (‘maidenspeech’) in de Statenvergadering!

Op zestienjarige leeftijd leerde Joeri door de val van de Berlijnse muur een enorme les, die hem ook hier in de politiek heeft gebracht. Joeri: "Waar het om gaat is dat je begrijpt dat die muur er niet had moeten zijn. Als je dat begrijpt, kan je er vanuit gaan dat er veel meer mensen zijn die in hun achterhoofd eigenlijk wel weten wat de echte kern van de zaak is."

Er komen grote veranderingen aan, die we in de politiek zouden moeten omarmen. Joeri benadrukt dat het belangrijk is om het gemeenschappelijke doel voor ogen te houden, zelfs als we politieke verschillen hebben. Laten we streven naar een wereld zonder muren.

Maidenspeech in tekst:

"Het is vandaag 10 mei en we hebben het 4 en 5 mei al over vrede, oorlog, herdenking gehad. We hebben 9 mei als dag waarop een groot project is opgezet of gestart om vrede in Europa te bewaren.

Maar 10 mei is ook een hele bijzondere dag, want 10 mei is de dag dat Duitsland, Nederland, België en Luxemburg inviel. 10 mei 1940. En het is ook de verjaardag van mijn vader die op dat moment een jonge man was en die in de oorlog in een kamp in Duitsland terechtkwam. Daar ontsnapte. En bij Duitsers ondergedoken kon zitten.

Er was niet zoveel te doen en hij heeft die tijd gebruikt om Russisch te leren. En in de tijd na de oorlog was hij dus een van de weinige mensen die zowel Amerikaans, Engels als Russisch kon volgen. En ik heb als kind dus ook altijd de twee kanten van de koude oorlog meegekregen. Ik heb als klein kind in Moskou uren in taxi's gezeten, want taxi's kon je niet afluisteren.

Dus als je een echte intellectueel in de Sovjet-Unie was, dan werd je taxichauffeur, want daar kon je gewoon met elkaar praten. En hij stierf op 1 juli '89. Ik was zestien en in het najaar viel de muur en mijn vader had van allebei de kanten nooit kunnen vermoeden dat die muur zou vallen. En toch gebeurde dat doordat er gewoon versprekingen waren op de radio, onduidelijkheden en zoveel mensen die dat nooit met elkaar deelden. Begrepen dat er iets aan de hand was en kwamen naar die muur toe omdat ze dachten dan zal die wel weg zijn. Maar de bewakers bij de muur hadden dat radio verhaal ook gedaan en die snapten ook al lang dat die muur geen goed idee was. Dus die dachten nou het radio programma zegt het is klaar dus loop maar door.

En op die manier is die muur gevallen. En er waren er in de tijd dat mijn vader leefde twee groepen mensen. De groep mensen die de muur weg wilden en de groep mensen die al hun hele leven lang ervoor gevochten hebben. Dat mensen aan de ene kant van de muur tenminste eenmaal in hun leven hun familie aan de andere kant mochten ontmoeten.

En dat heeft mij op zestien jarige leeftijd een enorme les geleerd. Een les die mij nu ook hier in de politiek brengt. Want waar het om gaat is dat je begrijpt dat die muur weggaat en dat als je dat begrijpt, dat je er vanuit kan gaan dat er veel meer mensen zijn die in hun achterhoofd en zonder dat het er ooit over gaat ook snappen van eigenlijk is dat de echte kern van de zaak.

En ik denk dat we ook op deze manier in de politiek moeten kijken. Daar komen grote veranderingen aan. En waar het om gaat is dat we dat eindbeeld hebben. Dat we van elkaar begrijpen: daar gaan we naartoe en hoe komen we daar? En daar kunnen we allemaal politieke verschillen over hebben. Maar dat we wel vanuit dat eindpunt, dat ideaal, dat logische, dat die muur er niet zou moeten zijn, uitgaan, ondanks dat heel veel mensen op dat moment en ook hier de regels volgden en vanuit die regels dachten en dan dus zeggen ja, maar de werkelijkheid is: er is nou eenmaal een muur. Dank u wel."