Muskus­rat­ten­be­strijding verre van succesvol

Dierenbeschermers prikken door mythe heen. De Landelijk Coördinator Muskusrattenbestrijding claimt succes bij het bestrijden van de muskusrat in Nederland. Zij baseert dit echter enkel en alleen op het dalen van het aantal gedode muskusratten. De Faunabescherming en Bont voor Dieren zijn uiteraard blij met deze daling, maar het is flauwekul om dit als een overwinning te presenteren terwijl de omvang van de populatie in Nederland onbekend is.
De Landelijke Coördinatie Commissie Muskusrattenbestrijding (LCCM) valt terug op oude trucs in een poging om succesvol over te komen. De bewering dat aan het aantal gedode muskusratten af te leiden zou zijn hoe groot de populatie is, mist elke wetenschappelijke onderbouwing. Kennelijk voelt de LCCM zich door de toenemende maatschappelijke druk, van onder andere dierenbeschermingorganisaties, genoodzaakt tot het doen van deze uitspraak.
Overigens is de muskusrat geen familie van de (bruine) rat, zoals door de muskusrattenbestrijding altijd wordt gesuggereerd door het alleen over ‘ratten’ te hebben. Op deze manier proberen zij het dier bewust in een kwaad daglicht te stellen. De muskusrat behoort tot de familie van de woelmuizen. Het dier komt qua gedrag bovendien meer overeen met de bever dan met de bruine rat.

Onlangs deden De Faunabescherming, Bont voor Dieren en de Dierenbescherming een gezamenlijke oproep aan alle Provinciale Staten en waterschappen: herzie de muskusrattenbestrijding, het massale doden van muskusratten is overbodig. De LCCM heeft in de afgelopen twee jaar maar liefst zeven onderzoeken laten uitvoeren. Deze onderzoeken maakten wederom duidelijk dat het jaarlijks doden van 300.000 muskusratten geen zoden aan de dijk zet. Bovendien is er een scala aan duurzame, effectievere én diervriendelijke alternatieven beschikbaar.

Op dit moment worden muskusratten gevangen met klemmen en vallen. Deze middelen zijn uitermate wreed. ‘De klemmen doden de dieren vrijwel nooit direct omdat de slagkracht te klein is. De gevangen muskusrat stikt of verdrinkt vervolgens pas na enkele minuten (of nog langer). Ook worden er fuiken en inloopvallen gebruikt die onder water worden geplaatst. Wanneer een muskusrat hier inloopt of -zwemt verdrinkt hij na ongeveer zeven minuten. Als deze val niet volledig onder water staat, bijvoorbeeld als de waterstand is gedaald, verdrinkt het dier niet, maar komt het door uitputting en onderkoeling om’, aldus voorzitter Harm Niesen van De Faunabescherming.

Bron: Faunabescherming

De Partij voor de Dieren is het van harte met deze standpunten eens en maakt zich binnen de Provinciale Staten sterk om dit ernstige dierenleed te stoppen.