Partij voor de Dieren doet melding van misstanden op de Voor­scho­tense paar­den­dagen

Afgelopen weekend vonden de jaarlijkse Voorschotense Paardendagen plaats. Net zoals voorgaande jaren vonden ook dit jaar weer de nodige misstanden plaats. De Partij voor de Dieren pleit al jaren voor de afschaffing van het inzetten en misbruiken van dieren voor traditie en vermaak. Middels een stil protest waren leden van de afdeling van Partij voor de Dieren Zuid-Holland zaterdag aanwezig om aandacht te vragen voor de onnodige exploitatie van dieren en te verzoeken tot afschaffing van de Voorschotense Paardendagen in deze vorm. Ondanks vele toezeggingen van de organisatie werden er misstanden geconstateerd. De Zuid-Hollandse afdeling van de Partij voor de Dieren deed hiervan melding bij de NVWA.

Paardenmarkt

Gedurende dit evenement zijn er meerdere incidenten gemeld ten aanzien van het welzijn van de paarden en pony’s. Zo stonden paarden en pony’s op de markt erg kort aangelijnd en hadden zij geen water tot hun beschikking. Dit in tegenstelling tot de eigen regelgeving van de organisatie, die in de communicatie benadrukte dat er volop drinkwater voor de paarden beschikbaar zou zijn. Ook vertoonden de paarden en pony’s zichtbare stressignalen zoals het schudden en kantelen van het hoofd, langere tijd de oren naar achteren houden en het optrekken en klapperen met de lippen waardoor de tanden zichtbaar worden. Paarden zijn hoogsensitieve vluchtdieren, maar konden zich door de korte halstertouwen niet onttrekken aan keurende blikken en aaigrage handen van het publiek. De dieren werden continue geaaid en geknuffeld door kinderen en volwassenen. Er was veel herrie, veel publiek en harde muziek. Sommige pony’s probeerden zichtbaar te vluchten, wat niet mogelijk was omdat ze strak werden gehouden langs het looppad van het publiek.

In de communicatie benadrukt de organisatie van de paardendagen dat er aandacht wordt besteed aan dierenwelzijn en dat voldaan wordt aan geldende wet- en regelgeving. Het positioneren en vastzetten van de paarden langs het looppad laat zien dat de paarden staan opgesteld voor het publiek en dat hun welzijn en autonomie daaraan ondergeschikt zijn. Dit blijkt ook uit de woorden van de dierenarts die door de organisatie is ingehuurd om toe te zien op de gezondheid van de paarden. „Kijk eens om je heen, kijk hoe die kinderen genieten. Hoeveel kinderen zien nog een dier van dichtbij? Het is goed voor ze om paarden te zien, ze te aaien, ze te knuffelen, ze te ruiken.” zegt dierenarts Maaike Dolk tegen het Leidsch Dagblad. Kennelijk staat het plezier van de kinderen, zelfs voor de dierenarts, voorop tijdens de Voorschotense paardendagen.

Achter de schermen

Hoewel de Partij voor de Dieren van de burgemeester niet op de paardenmarkt mocht demonstreren, nodigde directeur Jan van Leeuwen de partij via de media uit om een kijkje te komen nemen. Een aantal demonstranten ging daarom “in burger” de paardenmarkt op, en volgde de paarden toen ze naar de trailers werden gebracht. Een van de paardenhandelaren trok hierbij hard aan het touwen als de dieren niet mee wilden lopen. Een man uit het publiek riep: “Goed zo, trek ze maar mee, dat doe ik ook als mijn kinderen niet luisteren willen”.

Bij de trailers, uit het zicht van het publiek, werden de dieren op hardhandige wijze naar binnen geduwd en getrokken. De vrijwilligers van de Partij voor de Dieren waren zichtbaar geëmotioneerd door deze werkwijze.

De draverij

In de middag was er een kortebaandraverij. Hierbij werden diverse dwangmiddelen toegepast zoals het dichtsnoeren van de mond met een riem om de neus, het vastzetten van de tong, oogkleppen en een metalen bit.

Bij een draverij trekt de “pikeur” tijdens het rijden hard aan de teugels en dus aan het bit. Hierdoor krijgt het paard een pijnprikkel waardoor deze nog harder gaat draven. Een paardenmond is heel gevoelig en de paarden ervaren hierdoor dan ook veel last van stress en pijn. Het komt dan ook voor dat het gebit hierdoor gaat bloeden. Via een tweede bit, dat wordt bediend met een opzetteugel, wordt het paard gedwongen het hoofd rechtop te houden.

Om te voorkomen dat het paard de tong over het bit heen wurmt, wordt de tong vastgezet met elastiek. Volgens een deelnemer aan de draverij zit er “geen stuur meer op” wanneer de tong loskomt en kunnen er dan nare ongelukken gebeuren. Dat het elastiek pijn veroorzaakt bij het paard, is volgens de deelnemer minder belangrijk dan de veiligheid.

Tot slot hebben paarden in de draverij vaak oordoppen in, die vlak voor de finish worden losgemaakt. Het paard schrikt dan zo van het plotselinge geluid van het publiek en eventuele muziek, dat het nog harder gaat draven. Het natuurlijke vluchtgedrag van het dier wordt zo misbruikt om als eerste over de finish te komen.

Dier en Recht hield vorig jaar al een petitie over het leed in de drafsport. Want hoe onplezierig de dwangmiddelen ook klinken, ze zijn niet verboden. Dat de organisatie van de paardendagen zich aan geldende wet- en regelgeving houdt, is volgens de Partij voor de Dieren dan ook geen argument voor het behoud van activiteiten zoals de draverij. Het past niet bij een organisatie die zegt paardenwelzijn belangrijk te vinden en bij een evenement dat wordt georganiseerd voor “paardenliefhebbers”.

Tijd voor verandering

Een veelgehoord argument voor de Voorschotense paardendagen is dat de paarden het leuk zouden vinden. De vele dwangmiddelen die nodig zijn om deze gevoelige vluchtdieren in het gareel te houden laten zien dat de paarden hier niet uit eigen beweging zijn. De Partij voor de Dieren is blij dat de discussie over paardenwelzijn dit jaar breed gevoerd wordt.

Tradities zijn voortdurend onderhevig aan veranderingen. Wat de Partij voor de Dieren betreft mag dat ook gelden voor de Voorschotense Paardendagen. Volgend jaar bestaat de paardenmarkt honderd jaar. De partij roept de organisatie op om te kiezen voor een feest zonder paarden. Zo niet, staat de partij er volgend jaar weer.